Skip to main content

Terapia Integracji Sensorycznej

   Integracja sensoryczna to proces, w którym mózg łączy informacje sensoryczne pochodzące z różnych narządów zmysłów, takich jak wzrok, słuch, dotyk, równowaga i propriocepcja (czyli postrzeganie ruchu i położenia ciała).

   Osoby z zaburzeniami integracji sensorycznej często mają trudności w przetwarzaniu bodźców sensorycznych, co wpływa na ich codzienne funkcjonowanie i relacje społeczne.

   Terapia sensoryczna może być prowadzona wyłącznie przez certyfikowanego terapeutę, a jej podstawą jest diagnoza. W odróżnieniu od wielu metod terapeutycznych, SI to ciekawa i aktywna ruchowo forma wspomagania rozwoju, która pochłania poznawczo i emocjonalnie dziecko w każdym wieku. Określana „naukową-zabawą” stwarza taki charakter zajęć, że poprzez wesołe eksperymentowanie dostarczane są dziecku te bodźce, na które jego system nerwowy, w zależności od indywidualnych potrzeb, ma największe zapotrzebowanie. Zajęcia odbywają się w sali wyposażonej w odpowiedni sprzęt terapeutyczny i pomoce dydaktyczne, które służą planowej stymulacji systemu wzrokowego, słuchowego, węchowego i dotykowego.

   Podczas każdej terapii SI organizowana jest liczba bodźców, aby dziecko świadomie doświadczało wrażeń zmysłowych w zakresie różnych modalności (dotyku, wzroku, słuchu, węchu) z systemu przedsionkowego i proprioceptywnego. Zabawy i zadania ruchowe są tak planowane, żeby korespondowały odpowiednio do wieku i fazy rozwoju dziecka.

   Terapia Integracji Sensorycznej jest wykorzystywana w pracy z dziećmi w wieku 0 – 12 lat doświadczających trudności w obszarze codziennego funkcjonowania, takich jak:

  • nadruchliwość, nadaktywność;
  • nadmierna powolność, nieśmiałość, wyciszenie;
  • nadwrażliwość na ruch – unikanie zabaw na zjeżdżalniach, huśtawkach, drabinkach, karuzeli, choroba lokomocyjna;
  • niska sprawność ruchowa, trudności w bieganiu, skakaniu, jeździe na rowerze, słaba koordynacja ruchowa, opóźniony rozwój ruchowy, trudności z utrzymywaniem równowagi;
  • problemy z samoobsługą (ubieranie, zapinanie guzików, wiązanie sznurówek);
  • unikanie zabaw plastycznych z użyciem rąk (plastelina, glina, piasek, farby), trudności z zabawami manualnymi (rysowanie, cięcie nożyczkami);
  • opóźnienie rozwoju mowy, wada wymowy;
  • trudności z koncentracją uwagi;
  • brak apetytu, jedzenie w sposób nieuważny, brudząc ubranie;
  • negatywna reakcja na pewne bodźce wzrokowe, słuchowe, dotykowe – dziecko nie lubi mycia włosów, czesania, obcinania paznokci, unika określonych materiałów, nie lubi chodzić boso;
  • częste reakcje złością, agresją;
  • doświadczanie trudności w uczeniu się (kłopoty z zapamiętywaniem, czytaniem, pisaniem, ortografią).